‘Waarom heb jij zo’n grote borsten en ik zo’n kleine?’ Dat is een vraag die ik aan elk lid van mijn vierentwintigborstig volleybalteam kan stellen onder de douche. Maar dit keer wordt ze aan mij gesteld. Laat ons even vergeten dat ze uit de mond rolt van mijn vijfjarige zoon. Hij kaapt een primeur weg … Lees verder
Zondagochtend bij de bakker. Er staat al een lange rij mannen voor mij – blijkbaar is dit een mannentaak, daar moet ik het straks toch even over hebben met mijn vriend. Ik zoek mijn portefeuille tussen de verloren schatten in mijn uitpuilende handtas. Voor ik het besef, ligt het eruit. Daar sta ik dan, aan … Lees verder
“Ofwel lees je nog een verhaaltje voor, ofwel ga je nu tegen de muur staan.” Daar lig ik dan in bed, naast mijn vierjarige zoon die moet slapen. Mijn schouders schokken lichtjes en ik probeer niet luidop te snikken. Hoe grappig is dit? Mijn zoon spelt mij de les in zijn strengste bozejuffenstem. Lees verder
Daar lag hij dan, in stukken op de grond. Mijn pendel van bergkristal. Euh, pardon? Ik herhaal: mijn pendel van bergkristal. Online gekocht op een Nederlandse site, hoe kan het ook anders. Spiru, een spirituele webshop ‘voor een Zenvol leven’ – ik verZen dit niet, woordgrapt ook deze copywriter die wat te veel Palo Santo … Lees verder
Vijf jaar geleden liet je mij twijfelen of ik nu weeën of krampen had, nadat we pita klaarmaakten voor ons bezoek. Om 23u zwaaiden we onze gastvrije voordeur dicht en om 23u01 zat ik – eindelijk – op toilet. De buikpijn stopte niet. Jij was gestart om jouw weg naar mijn voordeur te banen. Langzaam … Lees verder
Ik vind koekjes heerlijk! Ook als ze gebroken zijn. Of dat dacht ik toch, voor ik kinderen had. Want intussen kreeg een ‘broken cookie’ wel een andere betekenis, en wordt het hier vaak als we-know-what’s-happening-codewoord tussen ons ouderkes gebruikt. En dat helpt, echt. Wil je graag deel zijn van het codewoordclubje? Lees verder
We zitten op dezelfde golflengte. Mijn moeder en ik toch. Want we denken allebei hetzelfde, in mijn hoofd: wat een heerlijk kind. Drie generaties na en naast elkaar op een bankje. Dat beeld beweegt iets in mezelf. Zeker na twee intense lesdagen over systemisch werk en familieopstellingen. Lees verder
Mijn lieve suskewieter, je geeft zo fier de plantjes water met je gieter. Je doet zowat alles na van je grote broer, en wij vinden jou daarin wel redelijk stoer. Blutsen en builen houden jou niet tegen, om te klimmen, springen en (te) wild te bewegen. Lees verder
> Mijn boekje open doen om wat meer een open boek te worden. Deze maand startte het jaartraject ‘Ouders begeleiden naar afgestemd opvoeden’ waarvoor ik mij – met veel twijfels maar nog meer enthousiasme – inschreef. De lesgever: psychotherapeut en auteur Jürgen Peeters. Het thema van lesdag één: hechting. Mijn motivatie om in te schrijven: … Lees verder
Vier is hij al. Vier en al bijna volwassen, of zo lijkt het soms. Onze kleine professor pingelt niet alleen naar duizend antwoorden maar trakteert ons even vaak op een (eigen)zinnige uitleg. Hij maakt ons leven intenser, zoveel is zeker. We hebben er ons vier handen mee vol. Lees verder
Rien Mertens 