Blonde wimpers, rosse schijn. Je haar begint nu stilaan te sprieten, vooral dat snorretje op je achterhoofd. Geen streng afgelijnd exemplaar maar een zwierig geval dat alle kanten opkrult. Weerbarstig en in de war als je net wakker schiet. Schattig en zijdezacht als je langs onze wangen streelt. En bijna altijd trots blinkend in de zon. Net jij! Lees verder
Als je dacht dat Castle Black goed omwald was, moet je mijn ogen eens zien. Ik speel dan ook al een jaar van Night’s Watch met een huidhongerige baby aan of tegen mijn borst. In het diepste van anderen hun dromen, ijsbeer ik langs de muur van zijn kamer. Wiegend, wiebelend, soms stilletjes wenend. Lees verder
> De driedrievuldigheid. Het is gebeurd: 33. Mijn verjaardagsgetal is officieel beter in balans dan mijn leven, haha! Drieëndertig, de heilige leeftijd waarop Jezus stierf. Het ideale moment om wat foto’s te laten herrijzen uit de doos, want drie jaar geleden vierden we mijn Dirty Birthy bij ons thuis. Ik neus nostalgisch door de party … Lees verder
> Het was niet missie, op buitenlandse missie. Ik mocht voor het werk naar Parijs. Het is te zeggen: naar de BBN Academy. Van Parijs zag ik niet veel, van de (marketing)wereld wel. Drie dagen lang liftte ik mee op de kennis van marketeers uit meer dan 20 landen. Lees: zalig zigzaggen tussen interessante workshops, … Lees verder
> Back to work. Je vriend en baby thuis uitzwaaien terwijl jij voor het eerst weer naar je werk rijdt. Het knaagt een beetje, maar ik verbijt de tranen die in mijn ooghoeken prikken. Ik laat ze rollen richting Rupelmonde: de zoemende banden van mijn auto. Ik staar en stuur op een lange, rechte … Lees verder
Zes volle maanden was ik fulltime moeder. Maar aan alle mooie babyliedjes komt een eind. Sinds kort werk ik opnieuw viervijfden in een communicatiebureau. Het doet iets met een moeder … de laatste slaapwelkus voor je opnieuw je wekker zet – niet dat je anders kon uitslapen. En het laatste avondmaal aan de borst voor … Lees verder
> Het kind van een ander. Een kraambezoek krijgt toch een extra dimensie eens je zelf een bevalling beleefde. En al is mijn jonkie Monkie nog niet groot, het lijkt al moeilijk te geloven dat hij vier maanden geleden ook voor het eerst in mijn armen lag als breekbare boorling. Zo fijn en fragiel. Zo … Lees verder
