Vijf magere maanden hebben we gewacht op jouw streepje. En toen zagen we het dubbel en dik: twee blauwe lijntjes op de zwangerschapstest. Genoeg voor een koude rilling en warme vloedgolf in de onderbuik. Daar waar jij onzichtbaar nestelt in de kamer die jouw broer twee jaar geleden inwijdde. Twee handen in één buik, twee voeten en tien tenen. Een combinatie van onze genen. Het blijft een wonder. We donderen dan ook figuurlijk van onze stoel als dit zonnige nieuws ons huis verlicht. Babyboom, kaboem. Spijtig genoeg valt ons zoontje Mon op dat moment letterlijk van zijn hoge stoel. Trip trap drop naar beneden, hard met zijn hoofd op de betonnen vloer. Lees verder
