> Neusje krak. Het klinkt als een slechte titel van een kinderboek. Maar het was een slechte val op een salontafelhoek. Krak boem. Ik zag het gebeuren en kon er niets aan doen. Sus zat op mijn arm. Mon crosste achter mijn rug, van links naar rechts en weer terug, om Sus zijn volgzame blik te … Lees verder
> Soms kom je een boek tegen waarvan je denkt: had ik dit maar geschreven. Uitgepuurd en puur. Een boek waarvan je de woorden gulzig binnen slikt omdat je er niet genoeg van krijgt. Je wil ze smaken. Langzaam deel van jezelf maken. ‘Liefhebben’ van Laura Van Dolron is zo’n boek. Eentje om te koesteren, … Lees verder
> Hij. Is. Drie. Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar de avond voor zijn verjaardag raast er een nostalgische bui door mijn hoofd. Dan check ik filmpjes van àààl die jaren ervoor: hier kroop hij net, hier danste hij zo schattig, hier had hij nog maar twee tandjes. Het is ongelooflijk zwaar … Lees verder
> Haast en spoed. Mijn hart slaat al even op hol. En dan bedoel ik niet uit liefde voor kleine Sus, maar echt letterlijk. Dus stap ik voor de zekerheid de controlekamer van de huisarts binnen. Zijn bezorgde wenkbrauwen verklappen de cliffhanger die nog aan zijn lippen hangt: ‘Ik zou onmiddellijk naar spoed rijden voor … Lees verder
> Aha-momentjes bij een podcast en boek over temperamentvolle kinderen. We zoeken ergens begrip en troost na een intense week aan zee met onze kroost. Dus luisteren we richting huis naar de aflevering ‘Temperamentvolle kinderen’ van de podcast Radio Mama – big fan here, ik volg élke aflevering (ideaal tijdens autoritten of wasophangmomentjes). Kristien … Lees verder
> Niet december maar november was hier de donkerste maand van het jaar. Ook al is het mijn verjaardagsmaand, een cadeau was het niet. Helse nachten van twee kinderen die elkaar aflossen in het kampioenschap ‘moeke wakker maken’. Een zieke oudste, een groeispurt-jongste én een bikkelharde borstontsteking – die ik mag uitpakken aan zee op … Lees verder
> De aandacht verdelen. Het is zoeken naar een nieuw evenwicht met een huid- en borsthongerig mannetje erbij. Want onze oudste, Mon, is ook best nog klein (twee jaar en acht maanden). Tot hier toe kreeg hij de grootste schep uit onze warme pot aandachts- en liefdespuree. En toen kwam zoontje nummer twee. Voorlopig gaat het … Lees verder
> Een monsterstap voor zoon(- en moeder)lief. Maandag twee september: de eerste dag school voor Mon. We kiezen bewust voor een halve dag, om wat te wennen. Onze kleine man laat zich trots dragen door vakes sterke armen, moeke draagt zoon twee in haar ‘sterke’ buik. Op Mon zijn kleine schouders rust al een zak … Lees verder
> Zoo onder de indruk. Als je zelf kleine kotertjes hebt, is het moeilijk om onverdeelde aandacht te geven aan die van een ander. Zoals ons petemetekindjes Flor (van wie ik meter ben) en Jeanne (van wie Sven peter is). Daarom trakteren we voor hun verjaardag graag op een herinnering, naast een cadeautje met een … Lees verder
> Grote vakantie = toilet nummer twee en een terras (de foto is van vorige grote vakantie, maar ik vond die twee poepkes wel toepasselijk). Hell yeah, mijn man is een klusser! Dus installeerde hij in het begin van zijn grote lerarenvakantie ons tweede toilet boven, zo hoef ik ’s nachts niet meer met mijn … Lees verder
