> Zo vader, zo (klein)zoon … zo dochter. “Of ik drie interviews wilde afnemen en uitschrijven voor Nina (de weekendbijlage van Het Laatste Nieuws) naar aanleiding van Vaderdag?” Euh, graag! Dus stelde ik onder andere mijn vader en broer de vraag: die spenderen hun werkdagen samen in het familiebedrijf. En daar leg ik sinds kort ook … Lees verder
> Even de bewoonde wereld in, zonder kind. Sven en ik gingen 2 nachten samen op citytrip naar Antwerpen (het is al zo ver gekomen met onze vermoeidheid dat we in nachten tellen). Niet om als toeristen in eigen land de stad rond te toeren. Wel om te chillen met ons kindervrije ouderbillen. We twijfelden … Lees verder
> Of hij al doorslaapt, vroeg je? Niet echt nee. We ploeterden onlangs weer door een dieptepunt. Dus prikte ik in een wanhoopsbui een afspraak bij de kinderpsycholoog. Dat klinkt zo zwaar, maar het voelde heel verlichtend. We mochten achteroverleunen in haar zetel, terwijl Mon speelde. Ze stelde vragen, wij vertelden, ze luisterde en knoopte … Lees verder
> Hoe een gezellig ontbijtmoment kan eindigen in het ziekenhuis. Mon heeft dan ook mieren in zijn gat. En die rosse mieren besloten in een impulsief moment op de rand van zijn Tripp Trapp te gaan zitten. Te laat om in te grijpen, zag ik hem achteroverkantelen. Ka-boem, met zijn achterhoofd op onze betonvloer. Wat … Lees verder
> Wat maakt een moment memorabel? Waarom onthoud je de ene verjaardag wel en de andere niet? Zo vergeet ik nooit mijn 21e verjaardag, omdat ik werd verrast met een feest waarvan ik niets wist. En met een sleutel als cadeau … eentje die de deur opende naar een kamer in mijn vaders bedrijf die … Lees verder
> Sportief patattenzakken. Je kent het gevoel wel: dat je thuiskomt na je werk als een uitgeblust luciferstokje waaruit je geen vuur meer krijgt. Het enige wat je dan nog denkt is: geef mij nú een zetel, een serie en een theetje – of doe maar een goed glas wijn om alles door te spoelen. … Lees verder
> Neefje-neefje: tien maanden verschil, alle dagen haat en liefde. Soms zouden ze elkaar figuurlijk opeten, soms letterlijk. Mijn oudste broer zijn jongste zoon (Remi) en mijn eigen zoon (Mon) delen lief en leed tezamen: vier dagen in de week bij de onthaalmoeder, een dag in de week bij de oma. Het zijn twee … Lees verder
