Daar lag hij dan, in stukken op de grond. Mijn pendel van bergkristal. Euh, pardon? Ik herhaal: mijn pendel van bergkristal. Online gekocht op een Nederlandse site, hoe kan het ook anders. Spiru, een spirituele webshop ‘voor een Zenvol leven’ – ik verZen dit niet, woordgrapt ook deze copywriter die wat te veel Palo Santo … Lees verder
Vijf jaar geleden liet je mij twijfelen of ik nu weeën of krampen had, nadat we pita klaarmaakten voor ons bezoek. Om 23u zwaaiden we onze gastvrije voordeur dicht en om 23u01 zat ik – eindelijk – op toilet. De buikpijn stopte niet. Jij was gestart om jouw weg naar mijn voordeur te banen. Langzaam … Lees verder
Ik vind koekjes heerlijk! Ook als ze gebroken zijn. Of dat dacht ik toch, voor ik kinderen had. Want intussen kreeg een ‘broken cookie’ wel een andere betekenis, en wordt het hier vaak als we-know-what’s-happening-codewoord tussen ons ouderkes gebruikt. En dat helpt, echt. Wil je graag deel zijn van het codewoordclubje? Lees verder
We zitten op dezelfde golflengte. Mijn moeder en ik toch. Want we denken allebei hetzelfde, in mijn hoofd: wat een heerlijk kind. Drie generaties na en naast elkaar op een bankje. Dat beeld beweegt iets in mezelf. Zeker na twee intense lesdagen over systemisch werk en familieopstellingen. Lees verder
Mijn lieve suskewieter, je geeft zo fier de plantjes water met je gieter. Je doet zowat alles na van je grote broer, en wij vinden jou daarin wel redelijk stoer. Blutsen en builen houden jou niet tegen, om te klimmen, springen en (te) wild te bewegen. Lees verder
> Mijn boekje open doen om wat meer een open boek te worden. Deze maand startte het jaartraject ‘Ouders begeleiden naar afgestemd opvoeden’ waarvoor ik mij – met veel twijfels maar nog meer enthousiasme – inschreef. De lesgever: psychotherapeut en auteur Jürgen Peeters. Het thema van lesdag één: hechting. Mijn motivatie om in te schrijven: … Lees verder
Vier is hij al. Vier en al bijna volwassen, of zo lijkt het soms. Onze kleine professor pingelt niet alleen naar duizend antwoorden maar trakteert ons even vaak op een (eigen)zinnige uitleg. Hij maakt ons leven intenser, zoveel is zeker. We hebben er ons vier handen mee vol. Lees verder
> Zijn grote broer is zijn grote voorbeeld. Alles doet hij na: van halsbrekende stunts (waarvoor Sus eigenlijk nog te klein is, zoals over de leuning van de zetel kruipen met zijn hoofd naar beneden) tot yoghurt uitsmeren op zijn cracotte (naar voorbeeld van grand chef Mon) en de moederlijke armen of schoot opeisen (terwijl … Lees verder
> Het is gebeurd: ik ben zelfstandig tekstschrijver in hoofdberoep. Ik heb er lang over gedaan om deze weg in te slaan. Twijfels. Ervaring opdoen. Nog meer twijfels. Over mijn klanten en kunnen, over mijn plan en papierwerk. Maar ik sprong, met een goede boekhouder onder mijn arm en een vaste klant in mijn rug. Lees verder
Nooit gedacht dat we apart gingen slapen. En toch gebeurde het, ergens tussen wanhoop en vermoeidheid. Ik slaap op een kamer met de jongste van anderhalf. Hij slaapt op een kamer met de oudste van vier jaar. Dus we slapen wel samen, maar niet met elkaar. Al meer dan een jaar. Sleeping apart together. Al hopen we de rollen binnenkort te herverdelen: de zonen samen in een kamer en de ouders terug samen in een bed. We’ll see. Lees verder
Rien Mertens 